PARÍSARDAMAN: hringir vestur oft á dag

20.11.07

hringir vestur oft á dag

á gólfteppinu, eftir útvarpinu

og fá sér meira
port madeira

og húsin mjakast upp

hæ hó og dillidó

hátt enni breitt nef
heilar tennur fær aldrei kvef

Tónlistin ómar í höfði mér, sumt á ég á diskum, annað ekki. En ég þarf ekki einu sinni að setja þetta í tækið, nóg að rifja bara upp gamla góða tíma þegar dansað var við íslenska eðaltónlist í litfagurri íbúð í 8. hverfi. Þá var gaman að lifa og minningarnar ylja en ekki myndi ég þó vilja snúa til baka. Það hlýtur að vera gott að geta lifað með minningar án þess að kveljast í þrá og söknuði.
Auðvitað sakna ég sums og sé eftir öðru en ég leyfi mér ekki að kveljast vegna þess.

Það er samt eitthvað undarlegt nostalgíukast í gangi.

Lifið í friði.