brotabrot
Mér sýnist samyrkjubú/kommúna í Pyrenées-fjöllunum draga að sér eðalfólk. Hvers vegna ekki að prófa í svo sem eins og eitt, tvö ár? Eftir svo sem eitt, tvö ár? Setjast niður og vinna hugmyndavinnuna, hvað hefur hver fram að færa, hvað vill hann/hún gera. Svo leigir maður bara út íbúðina sína, fyllir bíl af húsgögnum og dóti, hendir slatta eða gefur og heldur á vit fjallaloftsins. Ha? Er eitthvað að því?Í dag ætla ég sannarlega að liggja í símanum því ég hef hvílíkt verið að ýta undan mér ýmsu nauðsynlegu að gera.
Ég SKAL hringja þau í dag. Ég skal! En fyrst ætla ég að fara og reyna að finna lítið jólatré. Fann bara stór tré niðri í búð í gær. Engir Flugbjörgunarsveitarflokkar að selja tré hér.
Ég er í mikilli fýlu út í sjálfa mig vegna getraunar Eyju. Hvað var ég að pæla að fara að tékka á mynd? Ég sá alveg saffranþræðina og átti bara að treysta á eigið innsæi alveg eins og Gunnlaugur skrifaði í stjörnukortið mitt fyrir tuttugu árum.
Í nótt dreymdi mig furðulega drauma um innréttaða skútu með sjónvarpsherbergi sem var með skökku gólfi svo sjónvarpið væri beint í veltingnum. Skútan var í eigu manns og konu sem nú eru víst skilin. En ekki í draumnum. Svo var líka einhvers konar félagsheimili/gistiheimili og þar var maður á svaðalegum leður-reiðbuxum, snjáðum að framan upp að hnjám. Það reyndist vera Málbeinið á leið út að skokka. Í draumnum horfði ég á hann út um gluggga og byrjaði strax að ímynda mér bloggfærslu um buxurnar og fannst ég ægilega hnyttin. Aðrir í draumnum voru vinkonur sem ekki blogga. Ég skálaði við niðurfallið úr Grafarvogi í göróttan(-um?) drykk, gin í greip eða eitthvað álíka.
Hættið að trufla mig.
Lifið í friði.
posted by Kristín @ 09:03
<< Home