Hætt, farin, nenni ekki að vera með í þessu leiðinlega leikriti
Ég er flutt
hingað.
Vinsamlegast breytið tenglum ykkar á mig. Þessi síða verður þó uppi áfram, því ekki vil ég að hún lendi í klónum á illa þenkjandi kapítalistum og þó aðallega vegna þess að ég gat ekki flutt blessað halló'skan með. Allar athugasemdirnar eru því hér en ekki þar.
Lifið í friði.
París ókeypis - París ódýr
Ég var búin að setja inn kaflann
Ókeypis í París inn á
vefsíðuna mína fyrir löngu síðan.
Hins vegar á ég eftir að koma með kaflann
Ódýrt í París, en hér kemur eitt atriði (kannski verður það eina atriðið, ég leita dyrum og dyngjum að ódýru í París, en erfitt er að finna slíkt):
Skoða París með venjulegan metró/strætómiða að vopni:
Á síðu Upplýsingamiðstöðvar Parísarborgar er að finna ábendingar á ensku um bestu strætisvagnaleiðirnar til að sjá helstu ferðamannastaði borgarinnar.
Farið í "maps and transports" og smellið á stóra mynd sem segir "explore paris on the bus".
Þetta er slóðin beint þangað.
Svo gleymi ég alltaf að segja ykkur að það er víst mynd af mér hvíthærðri og uppstrílaðri í matarboði í nýjasta Gestgjafanum.
Lifið í friði.
sumarbúðir
Sólrún lagði af stað í þriggja daga ferðalag í morgun. Dálítið undarleg upplifun, að sjá hana þarna með litlu ferðatöskuna sína og svefnpokann innan um vinina, öll svolítið trekkt, blanda af spenningi og kvíða. Svo lítil en samt eitthvað svo stór.
Og foreldrarnir á nálum, ekki týna dótinu þínu, vertu kurteis, ekki vera hræddur á kvöldin... Amma nokkur hrópaði upp yfir sig þegar bíllinn lagði af stað: Og hún var bara ánægð með að fara! Og pabbinn svaraði: Já, núna er hún ánægð en í kvöld...
Hann veit að hann mun horfa á tómt rúmið hennar í kvöld og ímynda sér að hún sé að hugsa til hans, að hún sakni hans. Þegar mun líklegra er að hún verði alsæl í svefnskálanum með vinkonunum (strákar sér og stelpur sér, er ég ein um að finnast það dálítið undarlegt fyrir 6 ára?) og sé bara ekkert að hugsa heim. Held ég. Vona ég.
Ég fór nokkrum sinnum í Vindáshlíð í gamla daga. Mikið var það alltaf spennandi og skemmtilegt. Þó stundum erfitt líka, hópur af stelpum getur nú stundum breyst í skrímsli. En alltaf vildi ég aftur, fór m.a.s. einu sinni í unglingahóp, líklega 14 ára.
Og nú var ég mamman að vinka, alveg eins og mamma mín forðum. [andvarp]
Lifið í friði.
játning
Ég verð að játa það að ég fæ gæsahúð og grænar bólur eins og við sögðum alltaf í Breiðholtinu forðum, þegar ég heyri gaulið í Carla Bruni. Líklega væru viðbrögðin alls ekki svona hörð ef hún væri einhver önnur en hún er, þ.e. ef hún væri ekki konan hans Nicolas Sarkozy. Í raun færi ég andúð mína á honum algerlega yfir á hana. Er það óréttlátt eða eðlilegt?
Ef kona er gift fávita, er hún þá fáviti líka?
Svo er það náttúrulega magnað að hugsa til þess að fram að því að hún varð konan hans gat ég alltaf komist hjá því að heyra í henni. Þó ég horfi afar sjaldan á sjónvarpsútsendingar og hlusti frekar lítið á útvarp er ég allt í einu farin að heyra til hennar af og til. Síðast á RÚV, sem er til dæmis vettvangur sem hún hefði aldrei komist á öðruvísi en að vera frönsk forsetafrú.
Lifið í friði.
af hinu franska "ekki hægt" og hinu íslenska "þetta reddast"
Jæja já, þá er græni bíllinn farinn. Ekta frönsk uppákoma:
Góðan daginn, er þetta bíllinn?
Já.
Og hann fer ekki í gang?
Nei, eini lykillinn sem gat komið honum í gang er týndur og tröllum gefinn.
Og ertu ekki með annan lykil?
Nei, ég var látin senda hann til matsmannsins og var tjáð að hann yrði sendur til ykkar.
Merde, ég held að þetta verði ekki hægt. Nei, þetta er ekki hægt.
[hakan nudduð í smá stund, ekki það að þessum ungling væri farið að vaxa grön, hann bara lærði þetta í dráttarbílaskólanum].
Svo byrjar hann á að koma dráttarbílnum á réttan stað, lætur pallinn síga niður, dregur út krók og festir í bílinn og dregur bílinn hægt og rólega upp á pallinn. Tók enga stund og gekk mjög vel.
Jæja, þetta gekk upp.
Já, svo sannarlega.
Ég hleypi þér þá út.
Já, bless frú. Njótið dagsins.
Takk, sömuleiðis.
Það er einmitt þetta í Frökkum sem getur gert þá dálítið þreytandi. Það er alltaf byrjað á að segja að þetta sé ekki hægt. Stundum er talað um það lengi lengi, stundum bara svona stutt og laggott og svo drifið í málunum eins og hér er lýst. En þetta getur stundum gert mig gráhærða af pirringi.
Má ég þá heldur biðja um "þetta reddast" à la islandaise. Þó það sé í raun öfgarnir í hina áttina og stundum þreytandi líka.
Lifið í friði.
þjóðhátíðardagurinn
Góður dagur í dag. Gott veður, góð börn, gott skap. Ekki samt hátíðarskap, bara létt lund.
Engin hersýning en flugeldasýning í gærkvöld og líklega aftur í kvöld. Flott að vera með útsýni yfir nokkur bæjarfélög, svei mér ef mér fannst ég ekki bara stödd á Íslandi á gamlárskvöld um tíma í gær.
Bastilludagurinn, ekki þekki ég einn einasta Frakka sem heldur upp á hann á einhvern þjóðlegan hátt, fæstir vilja gangast við því að hafa farið og séð hersýninguna á Champs Elysées. Hins vegar nota margar fjölskyldur tækifærið og hittast. En við vorum samt ansi mörg bara að dúlla með börnunum úti í almenningsgarði. Kannski langflest okkar innflytjendur og nógu illa aðlöguð eða (nógu vel aðlöguð?) til að standa á sama um daginn.
Reyndar spáði ég alvarlega í að skella mér á hersýninguna með krakkana. Ég hef einu sinni farið og er alveg á því að það sé þess virði að sjá þennan hrylling einu sinni, hvílík tæki og vélar, skriðdrekar eru stærri í alvörunni en í bíó. Og marsérandi hermenn er líka sjón að sjá. Takturinn kona. Svipleysið maður.
En þau eru kannski enn aðeins of ung til að skilja stríð og möguleikann á friði. Þó þau séu nógu stór til að baka pizzur.
Mér skilst að
krúttleg bloggynja eigi afmæli. Skyldi það vera stórafmæli með tilheyrandi krísum? Hún fær alla vega faðm og knús frá Copavogure, Frans.
Lifið í friði.
pizzubakstur
Ég er alltaf að rembast við að vera góð mamma. Ég held að við sem eignumst börnin okkar svona seint séum mun meira að rembast við það en þær sem voru svo sniðugar að drífa í þessu áður en þær urðu fullorðnar. Alla vega finnst mér við vinkonurnar einhvern veginn allar taka þessari rullu alveg ógurlega alvarlega og getum rætt út í það óendanlega um börnin okkar, svefnvenjur, leikvenjur og þroska þeirra.
Kannski voru vinkonur mínar sem eru nú svo heppnar að vera komnar með stálpaða krakka líka svona, en ég var þá bara upptekin af því að vera námsmaður í París að ég missti af þeim í þessu ástandi. Eitthvað man ég eftir því að hafa gert stólpagrín að þeirri sem dreif í fyrsta barni tveimur árum áður en ég lauk stúdentsprófinu, vegna þess að erfrivörin á henni skalf alltaf þegar hún talaði um afkvæmið.
En ég er sem sagt núna tvisvar á skömmum tíma búin að prófa að baka pizzu með krökkunum. Hún var helmingi betri í dag en um daginn, en það er samt einhver herslumunur sem vantar upp á að botninn sé nógu góður. Því auglýsi ég hér með eftir fullkominni uppskrift að pizzubotni. Helst auðveldri, fljótlegri og barnvænni. Með fyrirfram þökkum.
Lifið í friði.
jómfrúarferð og vond hótel
Ég gat heldur betur prófað bílinn minn í dag í góðverki dagsins - sem ég fæ reyndar eitthvað greitt fyrir. Fór upp á völl og fann mann með lyklakippu. Hann spurði mig hvort þetta væru virkilega lykar að Porche. Ég hló við fót, enda vissi ég betur. Bara lyklar að íbúð í París. En kippan var Porche. Veit nú reyndar ekki hvort er dýrara, læt mig dreyma um hvorugt.
Ég bauð manninum með kippuna far með henni inn í miðbæ. Hann þáði það. Ég þorði ekki að spyrja hann að aldri, fannst ég verða eitthvað gömul við það. Við ræddum um heima og geima, ferðalög og París, söfn og raðamenningu þjóða, en ekki um neitt sem máli skiptir. Og það skiptir engu máli. Við erum sammála um að ferðalög án hótelpantana fyrirfram eru best. Samt var ég eitthvað að reyna að gauka að honum upplýsingum um hvar hægt væri að finna ódýr hótel í París. Gat ekki alveg haldið í mér. Eins og mér finnst sjálfri æðislegt að koma í borg og ganga á vit örlaganna. Sem næstum alltaf hafa virkað ótrúlega vel. Ég stoppaði mig af, eða var það hann?
Hann stökk út á horni, greip töskuna sína úr skottinu og öskraði bæ. Ég öskraði bæ og góða ferð.
Kannski hitti ég hann aldrei aftur. Kannski hittumst við einhvern tímann og hlæjum að þessum skyndikynnum. Kannski nikkar hann til mín í Bónus eftir tvö ár og ég pæli í því í tvo mánuði hvaðan í ósköpunum ég þekki hann.
Versta hótel sem ég hef nokkurn tímann gist á, var í fyrstu Parísarferðinni. Þá komum við galvösk á farfuglaheimilið og var hlegið að okkur, það þurfti að panta með minnst tveggja mánaða fyrirvara. En maðurinn í móttökunni talað sænsku og sagði okkur frá hóteli í nágrenninu. Hann bað okkur þó að segja ekki frá því hvar við hefðum fengið upplýsingar um hótelið. Við fundum það, gengum inn í myrka móttöku og báðum um herbergi. Vorum strax spurð um það hvernig við hefðum fundið þau. Settum upp sakleysissvip og sögðumst bara koma fyrir tilviljun inn af götunni. Fengum þriggja manna herbergi með sturtu sem var beint yfir klósetti og vaski (allt þrennt inni í litlum sturtuklefa). Lökin voru alsett "hreinum" blóðslettum (búið að þvo, en blettir ekki farið). Við ákváðum strax að strategían væri að fara út fyrir sólarupprás og koma inn eftir sólarlag og vorum þarna áfram, nenntum ekki hótelveseni í borginni.
Ég hef oft leitað að þessu hóteli, en aldrei fundið.
Lifið í friði.
enn og aftur
get ég verið ég
montin af frænda. Hann er ansi góður.
Það er víða pottur brotinn í "heilbrigðis"málum á Íslandi. Heilbrigðiskerfið ber nafn með rentu því það er fínt fyrir þá sem eru heilbrigðir. Hins vegar virkar það nú orðið afar illa fyrir þá sem sjúkir eru.
Lifið í friði.
Græna bannsvæðið
Gatan sem ég bý í er nokkuð blómleg, við íbúar nokkurra blokka deilum með okkur kostnaði við húsvörð sem sér m.a. um öll beðin og þennan litla reit sem er hér rétt við innganginn okkar. Eitthvað hefur verið rætt á húsfundum að kannski ætti að setja bekk og hafa einhverja aðstöðu fyrir íbúana en það hefur alltaf verið fellt og gildir reglan að "ekki er ætlast til" að reiturinn sé notaður. Bekkur er talinn geta dregið að sér unglinga og aðra ódáma.
Okkur var tilkynnt strax og við fluttum inn að reiturinn væri ekki leiksvæði, en ég brýt þó við og við þessa fáránlegu reglu, kem mér þarna fyrir og leyfi krökkunum að skottast um. Aldrei hefur neinn komið til að reka okkur í burtu.
Það er frekar stutt í mjög skemmtilegan garð með góðu leiksvæði, en það tekur þó um 10 mínútur að ganga þangað og stundum er hvorki tími né nenna til þess.
Hér eru nokkrar myndir, vegna þess að rósarunninn vakti áhuga nokkurra lesenda á dögunum.
Kári í flugvél.
Hluti af svæðinu.
Brekkan græna í baksýn er svo ágætt grænt svæði sem er reyndar ráðið frá að fara inn á, vegna þess að þar er hætta á trjáhruni og ótryggðar námur undir. Fáránlegt inn í miðju íbúðahverfi og svæðið er mikið notað þvert á aðvaranir.
Hvaða tré er þetta? Eitthvað silfurgrænt greni.
Lifið í friði.
litli blái bíllinn
Ég er orðin stoltur eigandi fagurblárrar Citroën Xsara. Þegar ég ók henni heim, fann ég að hún er dálítið meiri kassabíll en mér fannst þegar ég prufukeyrði um daginn. Maður verður kannski vandlátari þegar búið er að reiða fram 2.800 evrur.
En hún er samt alveg akkúrat það sem ég þarf. Kraftlítil og smá rispuð, glansandi fín með útvarp og kassettutæki, loftkælingu og vökvastýri, loftpúðum og einhverjum öryggisbremsum (það var gamall karl sem átti hana á undan mér).
Ég er aðallega dauðfegin að þetta mál er í höfn. Djöfull er leiðinlegt að hringja í gaura sem auglýsa bíla til sölu.
Hvað er annars að frétta af Paul Ramses? Ætla yfirvöld ekki að gera neitt í málinu? Ætlar Ingibjörg Sólrún ekki að redda þessu?
Og hvernig stendur á því að ég fékk ekki sjúkdómspælingakomment hér á undan? Er öllum skítsama um að ég sé á grafarbakkanum?
Ég er farin í bæinn.
Lifið í friði.
Aftur og nýbúin
Aftur til Versala í dag. Skárra að hafa einn dag á milli, einhvern tímann í júní gerðist það að ég fór tvo daga í röð. Það var þrekvirki. Kannski er það ekki alveg eðlilegt hvað ég er þreytt eftir þessar ferðir til Loðvíks og Maríu (þeir voru þrír, þær voru þrjár). Í fyrradag gat ég varla borðað kvöldmat, mér var hálfóglatt af þreytu og sofnaði í sófanum korter yfir níu. Þetta er um 10 km ganga og vitanlega tala ég svo til allan tímann. Ég ek af stað héðan um níuleytið, kom síðast heim rétt fyrir átta. Þetta eru því langir dagar og stressandi.
En kannski er þetta tengt einhverjum hryllilegum sjúkdómi sem blundar í mér. Kannski eru öll þessi einkenni sem ég hef (þreyta, verkstol, illt í hælnum (nýtt síðan í fyrradag), suð í eyrum, vöðvabólga, höfuðverkir (betra eftir 2 osteóferðir) tengd saman. Já, ég var líklega ekki búin að segja ykkur það, ég er að horfa á Dr. House þessa dagana.
Lifið í friði.
