best
Ég er langbest í föstudagsgetraun Hjartar. Eins og ég klúðraði alltaf bókmenntagetraununum og náði aldrei að vinna neitt (og trúið mér, ég eyddi stundum heilu dögunum í að giska, var stundum að tryllast). En Hirti tekst ekki að láta mig engjast svo mikið, þó stundum hafi föstudagarnir verið erfiðari en þessi og mig minnir að síðast hafi ég grátklökk ásakað hann um að vera að skemma fyrir mér helgina, enda var ég náttúrulega lengi mikil kvikmyndaáhugakerling og lærði m.a.s. kvikmyndagerð. Svo slokknaði eldurinn í hjarta mér sem er nauðsynlegur til að hanga í svona listiðnaðarómannvænu fagi og siðan hef ég aldrei almennilega vitað hvort ég ætlaði að verða eitthvað þegar ég yrði stór. Parisardaman.com er vissulega einhvers konar starfsferill en ég verð að sjá til hvort ég muni geta lifað af því. Ég vona það svo sannarlega því fátt er skemmtilegra en að sýna Íslendingum París.Einu sinni þegar ég var ung og saklaus hélt ég að ég myndi ferðast mikið. Núna er ég í þannig klemmu að ég ferðast svo til eingöngu milli Reykjavíkur og Parísar. Báðar borgirnar eru góðar svo sem. Sem betur fer er ég ekki föst á þræði milli, tjah, nú dettur mér engin nógu drulluleiðinleg borg í hug. Jú, ég skal játa að mér datt Bremen í hug og svo Las Vegas. Látum þær því standa. Sem betur fer skiptist líf mitt og hjarta ekki milli Bremen og Las Vegas.
En stjúpdóttir systur minnar, tvítug falleg yngismær, er nú á mínu langþráða flakki um S-Ameríku. Og þar sem ég er svo langt í burtu frá fjölskyldunni gleymdist alveg að segja mér að hún bloggar. Hún fer í tengil sem Sigurbjörg á eftir. Ef ég gleymi henni ekki. Annars á morgun. Sigurbörg er bæði klár og skemmtileg en það verður að játast að stundum finnst mér heil kynslóð á milli okkar, t.d. þegar hún segir að "pleisið rúli". Samt er hún tvítug. Er ég ekki annars tvítug?
Og ég verð náttúrulega að setja inn annan tengil. Það eru systur móður minnar sem ætla að koma til mín til Parísar í vor ásamt kvenkyns afkomendum yfir 18 ára. Þær eru vissulega snilldarkonur eins og flestar, ef ekki allar, íslenskar konur eru, og eru komnar með upphitunar-hópeflisblogg sem systir mín stjórnar. Systir mín íþróttakonan sem mér varð svo innilega hugsað til í morgun þegar ég sat föst á biðstofu með Ólympíuleikana yfir mér í sjónvarpi. Og gerði allt sem ég gat til að hvorki sjá né heyra. Ég bara skil ekki íþróttir og íþróttaáhuga. Skil það ekki. Systir mín var, að mig minnir, í öllum boltaíþróttum þar til hún féll á prófi og var látin velja og hafna. Hún er í landsliðinu í fótbolta. Hún er flott. Og hún er eina ástæðan fyrir því að til mín hefur sést og heyrst á fótboltaleikjum. ÁFRAM KR! En núna er það víst Breiðablik. Ég gleymi því alltaf því ég hef ekki komist á leik með henni lengi lengi.
Lifið í friði.
posted by Kristín @ 14:45
<< Home