við eigum samt alltaf Björk
og hún verður ekki tekin frá okkur.Islande ön púan.
Hér í Frakklandi hef ég ekki heyrt eitt orð um Júróvisjón. Ekki múkk. Bara séð rabbað um þetta á annarra íslenskra manna bloggsíðum. Aldrei heyrt lagið hennar Selmu sem var sigurstranglegt, dæmigert, formúla, frábært og ooo hún er bara svo sæt að það dugir.
Aðallega var mér og okkur hér búið að skiljast að það væri sigurstranglegt. Sigurstranglegast. Hvað ættum við að gera ef við ynnum? Strengja tjald yfir Þingvelli stakk ein góð vinkona mín sem hafði tröllatrú á Selmu, upp á. Hún var einmitt með mér í gær og ætluðum við að horfa á Selmu. En Selma var ekki sýnd. Þessi undankeppni er á dagskrá franska sjónvarpsins í kvöld klukkan korter gengin í tvö. Því var fylgst með á sms: Hún var frábær. Komst ekki áfram. Ha? Ertekki að plata? Neibb. Ahbú.
Við frönsku Íslendingarnir áttum bágt með okkur þegar vinkonan sat buguð af harmi við borðið. Og við ímyndum okkur að vinna verði felld niður í dag og að Íslendingar liggi fyrir með dregið fyrir alla glugga. Það er alltaf erfitt fyrir unglinga að fá á baukinn og var ekki búið að greina það að þjóðarsálin væri unglingur? Fýla í dag.
Eins gott að Íslendingar eru fljótir að gleyma. Þeir geta alveg rifjað upp öll 17. sætin og allt það í einhverjum gríntón og gersamlega búnir að gleyma sigurvímunni sem þjóðin kom sér í fyrir keppnirnar og vonbrigðunum sem fylgdu fallinu.
Við erum ekki einu sinni memm. Dottin út. Eins og í handboltanum, fótboltanum og á skíðunum. Við vitum hvað það er að detta út. Dettum í það á laugardagin og horfum EKKI á Júróvisjón.
Lifið í friði.
p.s. Er eitthvað varið í lagið?
posted by Kristín @ 07:49
<< Home